Kunstwerken in de sukkah

Hallo, ik ben Tamera en ik ben nu iets langer dan een maand als BaanBreker aan het werk bij Akim Jeruzalem. Het is een organisatie die zich inzet voor kinderen en volwassenen met een ontwikkelingsstoornis. Ik werk nu in een hostel met 25 bewoners.

De werknemers van het hostel zijn Joods en Arabisch en de bewoners Joods. Omdat het lang geleden is dat er een vrijwilliger was, vinden ze het lastig om mij te begeleiden. Daarbij komt nog kijken dat bijna iedereen Hebreeuws spreekt, ook de werknemers. Ik doe hard mijn best, maar bak er natuurlijk nog helemaal niks van.

Toch ga ik elke dag met veel plezier aan het werk. Met het kleine beetje Hebreeuws wat ik kan, leer ik de bewoners kennen. Ik zie blije gezichten als ik binnenkom en kan mijn glimlach dan natuurlijk ook niet verbergen! Voor de bewoners is de taalbarrière geen probleem: we groeten elkaar, vragen hoe het gaat en we raken elkaar even aan door een hand of een knuffel. Daarbij kletsen ze erop los! Ik probeer te begrijpen wat ze zeggen en mijn interesse te tonen.

Omdat ik niet van stilzitten houd, verzin ik ook dingen om te doen. Een paar keer per week ga ik basketballen of voetballen met een bewoner. We gaan samen naar de winkel, doen spelletjes, gaan nagels lakken of wandelen een stukje. Het is niet te geloven dat het allemaal lukt terwijl we elkaars taal niet spreken.

Kortgeleden vroeg ik of ik een verfactiviteit mocht doen. Na het zelf kopen en zoeken van spullen, konden we aan de slag in de sukkah. Door eerst de activiteit voor te doen, wisten de bewoners wat de bedoeling was. En wat een mooie kunstwerken zijn het geworden! Het hele hostel wordt van binnen gerenoveerd en de kunstwerken krijgen een mooie plek in de appartementen.

Ik ben erg dankbaar dat ik na een korte tijd toch al een band kan opbouwen met de bewoners. Verder kijk ik uit naar de komende 8 maanden waarin ik de liefde van God nog meer mag verspreiden, want dat hebben ze echt nodig!