Met bus 163 langs het checkpoint rijden we tussen hoog opgetrokken muren van de Westbank naar Rachels graf, een bouwwerk langs de weg naar Efrat, wat nu Bethlehem is. Er is voor gezorgd dat joodse gelovigen deze plek kunnen blijven bezoeken en daar maken veel mensen gebruik van. Onze bus zit goed vol.

In het graf is een scheidingswand; vrouwen links en mannen rechts. Er zijn vrouwen die bidden in de richting van Jeruzalem en vooraan bij het graf raken ze de overkapping van het graf aan. De namen van hen die zijn gegijzeld zijn er opgeplakt. Het brengt hen in beweging. Zullen ze denken aan de belofte die Jeremia spreekt namens de Heer? ”Huil niet langer, droog je tranen. Je zorg voor hen wordt beloond spreekt de Heer. Ze keren terug uit het land van de vijand. Je hebt een hoopvolle toekomst, je kinderen keren naar hun land terug, spreekt de Heer.” Jeremia 31:15-17 Of aan de zegenwens die Ruth krijgt wanneer ze met Boaz trouwt: ”Moge ze zijn als Rachel en Lea die beiden het huis van Israël groot hebben gemaakt.” Ruth 4:11

Op de terugweg gaan we met de bus weer langs de hoge muur en door het bewaakte hek. Een Joodse vrouw uit Antwerpen, op bezoek bij haar (klein) kinderen, vraagt onze aandacht. Ze herkent onze taal en vraagt waarom we hier zijn. Ze is verwonderd, verrast dat er nog goede mensen zijn wanneer ze van onze diaconale werkers hoort. Mannen en vrouwen die al zolang Gods volk willen dienen en zegenen, dat is heel bijzonder en troostrijk.

Ik krijg geen kans om te vertellen dat we ook achter de muren dienen. Dat we bidden om muren die worden afgebroken zodat de kinderen van Abraham in vrede en eenheid met elkaar zullen leven. Er is niet altijd ruimte om meer te zeggen... We mogen met onze daden en houding getuigen van de levende God en Heer Jezus Christus.

We kunnen hoe dan ook blijven (mee) bidden! Er is een God die hoort! Die zijn oor aan beide kanten van de muur te luisteren legt en in navolging van Hem mogen we daar gehoor aan geven.

Rachel had geen eenvoudig leven en kreeg een eenzaam graf aan de kant van de weg. Het is een belangrijke gebedsplaats geworden. Tot op de dag van vandaag is Rachels graf langs de weg naar Efrat, het tegenwoordige Bethlehem.

Mag het een plek van verootmoediging en gebed zijn en blijven. Een plek van aanhoudend gebed, om herstel van Gods koninkrijk dat komende is.

Bid je mee?

- Emmy Boor veldleiding Midden-Oosten