Vanuit de dagopvang gaat de leiding elke dinsdagmiddag op huisbezoek bij een moeder van een van de kinderen. Deze dinsdag zit de moeder van Rita, een Soedanese peuter, al op ons te wachten. Nairy, de coordinator van dagopvang Grow, pakt nog snel wat cornflakes in een tas als cadeau. We wandelen door de snikhete straatjes en met kleine Rita op de arm lukt het ons om op de 4e etage een donkere kamer te bereiken. Er ligt een matras op de grond en er staat een doorgezakte bank. Verbonden door een smal gangetje zien we een andere kamer waar wel 4 vrouwen met kleine kinderen bij elkaar gehurkt op de grond zitten. Het zijn ook Soedanezen die samen de huur kunnen opbrengen voor deze armoedige vertrekken. Als Nairy wat vragen stelt komt het verdrietige verhaal er al gauw uit: als vluchtelingen uit Soedan hadden haar man en zij het niet breed, dus wilde zij ook gaan werken. Dat wilde haar man niet.

Na de geboorte van de kleine Rita verliet hij hen en reisde terug naar Soedan waar hij opgepakt werd en in de gevangenis belandde. De familie van Rita is verdreven uit hun huizen en wonen in vluchtelingenkampen in Soedan waar veel geweld is. Ze had pas gehoord dat haar oma in haar buik geschoten was…We baden samen om uitkomst. De dagopvang is een grote bemoediging voor haar, omdat ze dan een aantal dagen kan werken. De ontmoetingen die de dagopvang wekelijks organiseert voor de ouders van de dagopvang zijn een troost voor haar.

Ze leert dingen uit de Bijbel en ze krijgt opvoedadviezen en hygieneles van een vrouw van het Rode Kruis. Ze heeft daar ook vriendschappen gesloten met moeders die in dezelfde situatie verkeren als zij. Zo baden en dankten we God onze Vader, vertrouwend op Zijn antwoord.

Corry
BruggenBouwer NEM