Column Piet Jonkers: Applaus voor Jesaja

Applaus voor Jesaja

Vanochtend ben ik te gast bij een christelijke middelbare school in het midden van het land. Ik zit in een forum, samen met een rabbijn en een Joodse vrouwelijke huisarts. Het gaat over de toestand in Israël en Gaza na de gruwelijke aanval van Hamas op 7 oktober en wat het doet met Joodse mensen in Nederland en Israël en met Arabische christenen. Voor ons zitten zo’n 130 leerlingen van 14 en 15 jaar.

Ieder forumlid houdt een korte inleiding en daarna beantwoorden we wat vragen. Dan komt, als afsluiting, de vraag waarvan ik weet dat ik er geen antwoord op heb: wat is volgens jou de oplossing voor het vreselijke drama dat zich nu in Israël en Gaza afspeelt? De Joodse arts spreekt over hoop houden, ondanks het feit dat ze net daarvoor verteld heeft hoe extreem pijnlijk het is dat ze in haar eigen omgeving en vriendenkring nu zoveel afwijzing ervaart vanwege haar Jood-zijn. De rabbijn constateert dat Iran een sleutelrol speelt in dit conflict en dat er veel gebed nodig is. En dan is het mijn beurt.

Ik doe mijn mond open maar ik heb geen idee wat ik moet gaan zeggen. En dan gebeurt het. Zonder dat ik erbij nadenk zeg ik: "Mag ik jullie vragen om met mij mee te dromen?" Ik hoor mezelf spreken over de God die we dienen die wonderen doet en over Israël als Gods aanbod tot zegen, juist ook voor de afstammelingen van Ismaël, de andere zoon van Abraham. En over wat er zou kunnen gaan gebeuren als de Arabische wereld Israël niet langer als een vloek maar als een zegen zou gaan zien. Ik schilder een visioen van harmonie en vrede in het Midden-Oosten, een harmonie en vrede die uitwaaiert over de hele aarde. Een dwaas visioen? Als ik het verzonnen zou hebben, dan zou het dat zijn. Maar het staat in de Bijbel, het is het visioen van de profeet Jesaja.

Dan hoor ik opeens vaag een daverend applaus dat me uit mijn droom doet ontwaken. De leerlingen zijn dolenthousiast en de rabbijn die naast mij zit draait zich licht ontroerd naar mij toe en schudt me uitgebreid de hand. Hij wil heel graag telefoonnummers uitwisselen. Zelf begrijp ik nog niet helemaal wat er nu eigenlijk gebeurd is, maar het is wel duidelijk dat die eeuwenoude woorden van Jesaja nog steeds volop troost, hoop en verwachting bieden, zelfs in een wereld die vaak helemaal duister lijkt. Applaus voor Jesaja.

Piet Jonkers