Afscheid en rouw in Egypte

Blog Corine in Aswan

Als je wat langer in een ander land woont, heb je de tijd om vrienden te maken. Om relaties op te bouwen die dieper gaan. Inmiddels woon ik ruim vier jaar in Aswan. Mijn naaste collega’s zijn ook mijn vrienden geworden.

Natuurlijk klikt het met de één beter als met de ander. Samen je leven delen betekent er voor elkaar zijn in mooie, maar ook moeilijke momenten. Ik ben bij een collega op kraambezoek geweest. En pas is er een broer van twee andere collega’s (zussen) overleden.

Nu gaat afscheid nemen en condoleren hier anders dan in Nederland. Eigenlijk gaat het hier nog net zoals ongeveer in de tijd van de Bijbel. Mensen worden nog dezelfde dag of de volgende dag begraven door een naaste kring van familie. Het condoleren is de volgende dag of de volgende twee dagen. Soms bij een familielid thuis of in een aula van de moskee of kerk.

De broer van mijn collega’s is dezelfde avond al begraven. ’s Morgens hoorden we dat het condoleren ’s avonds in de aula was. De zussen zaten met hun andere zussen bij de ingang om de condoleances in ontvangst te nemen. Daarna ga je een poosje in de aula zitten en eenieder herdenkt in stilte de overledene. Na ongeveer 20 minuten of een half uur vertrek je weer. Mensen lopen in en uit en je zit in stilte bij elkaar.

Het is bijzonder om te ervaren hoe het “gewoon” bij elkaar in stilte zitten, familie kan troosten. Soms weet je niet wat je zeggen moet als een dierbare is overleden. Soms is het genoeg om net als de vrienden van Job bij iemand te gaan zitten, er te zijn en een arm om iemand heen te slaan.

Later, terug op het werk, was er tijd om te praten, het verdriet te delen en samen te bidden.

Lees hier meer over het werk van Corine