Messiasbelijdende joden en Arabische christenen – burgers en ambassadeurs in het Heilige land

Een christen Arabische inwoner van het Heilige Land definieerde zichzelf eens als volgt: Ik ben een Israëli, maar geen jood; een Palestijn, maar niet gevlucht; Arabier, maar geen moslim; christen, maar niet een katholiek; evangelisch, maar niet charismatisch…

Zijn toehoorders vroegen hem, enigszins verbaasd: Wie ben je dan wel?

Natuurlijk zijn de meeste mensen in het Westen niet tot in detail bekend met de demografie in onze regio en wat de betekenis en de gevolgen zijn van het leven als een minderheid, binnen een minderheid onder een minderheid. Hoewel iedereen zegt dat we leven in een wereldwijd dorp, voelen maar heel weinig mensen zich echt een wereldburger.

In vogelvlucht

In Israël leven ongeveer negen miljoen mensen. De meerderheid daarvan zijn Joden met verschillende achtergronden. Primair onderscheiden we twee groepen Joden: Askenazische, dat wil zeggen nakomelingen van Joden uit Europa, en Sefardische, de afstammelingen van Joden uit Spanje, Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Daarbinnen zijn meerdere groepen te onderscheiden, al naar gelang de herkomst van hun families.

Meer dan 20% van Israëls ingezetenen zijn Arabieren. De meesten van hen zijn moslims. Naast ongeveer 160.000 druzen (een ethnisch-religieuze sekte) en een vergelijkbaar aantal christenen behorend tot verschillende denominaties. Onder de evangelische gelovigen tellen we meer dan 4.000 christen Arabieren en ruim 12.000 Messiasbelijdende joden. Onder het gezag van de Palestijnse Authoriteit leven circa drie miljoen mensen. Het merendeel van hen zijn moslims, uitgezonderd zo’n 40.000 christenen en 700 Samaritanen. In de Gazastrook wonen meer dan twee miljoen mensen, de overgrote meerderheid zijn moslims, met uitzondering van 700 christenen.

Deze inleiding is niet bedoeld als pure statistiek, maar vooral om inzicht te verschaffen in het land en in de complexe situatie waarin we samenleven. Iets waarover ons - gelovigen - herhaaldelijk vragen gesteld worden.

Politiek

1. Algemeen

In onze leefwereld zijn mensen zo betrokken bij de politiek dat er velen zijn, die vanuit deze interesse, dagelijks uren besteden aan het volgen van alle politieke ontwikkelingen. Daarmee worden hun levens voor een groot deel in beslag genomen door het volgen van nieuwsbulletins, achtergronden, discussies, demonstraties etc. Sommigen raken hier zo aan verslingerd dat zij het tot hun studiekeuze maken. Twee van de zes gezinsleden in ons huishouden behaalden een Master in Politicologie.

2. Kerk en Politiek

Het wordt ingewikkeld wanneer de kerk, of kerkleiders, niet alleen uitdrukking geven aan hun mening, maar ook publiekelijk en krachtig stelling nemen als het gaat over politieke kwesties. In de loop van de geschiedenis bleek echter herhaaldelijk dat, hoe meer de kerk politiek geëngageerd raakte, des te minder zij gewaardeerd werd, zowel in de ogen van degene wiens kant zij steunde, als ook in die van de oppositie. Met het resultaat dat zij in geestelijk opzicht aan respect en zeggingskracht inboette.

Er is een duidelijk verschil tussen afzijdigheid en actieve inmenging in de politiek. Het is van imminent belang dat het karakter en het getuigenis van ons als christen klaar en helder blijft, zodat we niet bezoedeld raken, oplossen of verdwijnen in de plooien van de politieke stromingen in de samenleving.

3. Persoonlijk onderzoek

Ben ik in mijn spreken, denken, verlangen meer enthousiast over politieke zaken of groeperingen dan over de Heer Jezus, de Redder; Hij die het laatste woord heeft over alle zaken, inclusief de politiek van vandaag en in de toekomst?

Geloven we werkelijk dat we God een handje kunnen helpen met het vervullen van profetieën die Hijzelf openbaarde aan de profeten, en zouden onze politieke stellingnamen en richtingaanwijzers zijn plannen beïnvloeden? Als we deze vraag met “ja” beantwoorden, kleineren we God.

Messiasbelijdende joden en christen Arabieren

1. onze achtergrond

We zijn als christenen een kleine minderheid, en een nog kleiner aantal van ons zijn MBB, dat wil zeggen Muslim Background Believers [red: gelovigen met een moslimachtergrond]. We zijn mensen van verschillende achtergronden, die elk te maken hebben met hun eigen strijd en uitdagingen, mensen die van mening kunnen verschillen over diverse problemen. Het spreekt vanzelf dat we sympathiseren met onze eigen leefwereld en ons identificeren met de vele en vaak complexe problemen die er spelen.

Het is van groot belang mee te huilen met ons eigen volk en hen te steunen zoveel als we kunnen. Er staat immers geschreven van de Heer: “In hun nood was ook Hijzelf in nood.” (Jesaja 63:9) Hoeveel temeer zouden wij in onze verdrukking ons identificeren met elkaar en trachten zoveel als dit binnen ons vermogen ligt, onze samenleving een helpende hand te reiken, in het bijzonder onze medegelovigen.

2. Een nieuwe schepping

We hebben het nodig om ons er steeds aan te herinneren dat we als gelovigen uit al deze verschillende achtergronden één gemaakt zijn door het verlossende werk van Christus. “Hij die met zijn dood onze twee werelden één heeft gemaakt, de muur van vijandschap ertussen heeft afgebroken… om uit die twee in zichzelf één nieuwe mens te scheppen. Zo bracht Hij vrede en verzoende Hij door het kruis beide in één lichaam met God, door in Zijn lichaam de vijandschap te doden.” (Efeziërs 2: 14-16) Uiteraard spreekt dit ons in het bijzonder aan als Joden en Arabieren, die voorheen vijanden waren in de meeste strikte zin van het woord. Maar nu zijn we één in Gods ogen, door ons geloof in het verzoenend offer van Christus, tot een geweldig getuigenis voor de hele wereld.

3. Welke eenheid?

We zijn God dankbaar, dat Hij ons tot één lichaam maakte en dat Hij het is, die deze eenheid bewaard. Het is onze verantwoordelijkheid te streven de eenheid van de Geest te bewaken, tot eer van God en tot zegen van zijn volk. “In alle nederigheid, zachtmoedigheid en geduld, elkaar verdragend in liefde. Ons inspannend om de eenheid van de Geest te bewaren door de samenbindende kracht van de vrede.” (Efeziërs 4: 2-3)

Mogen we deze roeping van God volgen in de praktijk. “Laten we niet moe worden het goede te doen, want als we niet opgeven zullen we oogsten wanneer de tijd daarvoor gekomen is. Laten we dus, nu wij de gelegenheid hebben, voor iedereen het goede doen, vooral voor onze geloofsgenoten.” (Galaten 6: 9-10)

4. Eschatologie of ‘escapologie’?

We zijn gelovigen, maar we zijn ook nog altijd als mensen verbonden met de voorkeuren van onze etnische gemeenschap. Extremisme in loyaliteit aan onze nationale en politieke voorkeuren beïnvloedt en bepaalt soms ons denken en ons Bijbels begrip, vooral op het vlak van de eschatologie. Dit leidt gewoonlijk tot gezonde discussies, maar af en toe roept het conflicten op tussen de leden van het ene lichaam. Dit kan onze oude natuur om ruzie te maken, elkaar aan te vallen of zelfs te demoniseren, wakker roepen.

Laat eschatologie alsjeblieft geen ‘escapologie’ zijn. Dat wil zeggen dat je aan je nieuwe positie ‘in Christus’ ontsnapt om terug te vallen op oude overtuigingen die daarmee strijdig zijn.

Vasthouden aan onze theologie is goed, maar waarom zouden we anderen kleineren, bekritiseren of aanvallen die een andere eschatologische overtuiging zijn toegedaan en hen zelfs beschuldigen van ketterij? In plaats daarvan vereist eschatologie een zorgvuldige en serieuze bestudering van de Bijbel in een geest van nederigheid, zachtmoedigheid en vertrouwen op God.

Van wie zijn we ambassadeurs?

Elke gelovige moet zich laten kennen als een betrouwbare burger, die zich onderwerpt aan het gezag, dienstbaar is aan de gemeenschap en niet handelt in tegenspraak met het Woord van God.

In geestelijk opzicht echter behoren we allereerst en boven alles toe aan Jezus. We zijn Zijn ambassadeurs, in welk land we ook wonen en ons hoofddoel is om mensen op te roepen om berouwvol terug te keren tot God. “We zijn gezanten van Christus, God doet door ons zijn oproep; namens Christus vragen wij: laat u met God verzoenen.” (2 Corinthiërs 5: 20)

Een uitdaging tot besluit…

Als gelovigen, afkomstig uit diverse achtergronden en sociale structuren, kunnen we ons verleden verheerlijken, alles uit het heden willen halen en met elkaar strijden over wat te gebeuren staat in de toekomst. We kunnen er ook voor kiezen om ons verleden gepast te waarderen, met vertrouwen te leven in het hier en nu en met hoop voor de toekomst, in de zekerheid dat alle dingen in Gods hand zijn en Hij weet waar het naartoe gaat.

Ik hoop dat velen van ons de keus maken voor de tweede optie, een gezonde manier van leven, dienen en samenwerken tot verheerlijking van God in ons land.

Dit is de tijd voor Messiaans joodse en Arabische gelovigen om het getuigenis van Christus in oprechte liefde en eenheid te tonen aan een wereld vol van haat.

“Jullie zijn een uitverkoren volk, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk dat Gods eigendom is om de grote daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaar licht.” (1 Petrus 2: 9)

Geschreven door Dr. Makram Mesherky en vertaald door Nelleke van Ketel. Dit artikel werd gepubliceerd op 2 december 2024 in All Israel News.