Wonderlijke momenten om bij stil te staan

Ik stond er bij en ik keek er naar… het is de laatste zin van ”ik zag 2 beren broodjes smeren” die bij mij naar boven kwam borrelen bij een wonderlijk ontroerend moment. Ik mocht er in stilte getuige van zijn hoe 2 partijen die tegen over elkaar stonden, één werden. Een christen uit Gaza deelde haar verdriet en zorg over haar ouders die nog in Gaza zijn. Een Joodse vrouw regeerde vol medelijden met deze situatie. Een intense ontmoeting van harten die open gingen voor elkaar. Waar mensen ver van elkaar verwijderd zijn komen ze door een open houding dichter bij elkaar.

Op een ander moment was daar een Arabische Israëliër die zijn hart heeft geopend voor zijn Joodse broeders en zusters en hen erkent als Gods oogappel. Hij was al lang christen en ontdekte de bestemming van Gods volk en hoe hen mag liefhebben en zegenen. Hij deelde zijn geloofsverhaal vrijmoedig in een groep waar ook een moslim en een jood bij aanwezig waren. Hij is bereid om ‘zijn bezit’ uit handen te geven. Krachtige woorden die niet leeg zullen terug keren!

En ik? Ik stond er biddend bij ...en ik keek er dankend naar…

Steeds meer besef ik dat onze plek als christenen in de regio een biddende plek is… als je vredestichter wilt zijn dat we ons oor te luister leggen in plaats van grote woorden spreken hoe het ‘zou moeten’. Hoe belangrijk het is om onze broeders en zusters in nood op te zoeken en hen te bemoedigen met onze aanwezigheid. We hoeven onze meningen niet te ventileren en aan alle oplossingen ook ons creatieve idee toe te voegen.

Stil nabij zijn… ons zelf verootmoedigen en waar mogelijk steengoede verhalen delen die opbouwend zijn. Die een tegengeluid laten horen in alle gebrokenheid en trauma’s. Woorden van God die anderen en onszelf bemoedigen. Waar we hoop uit mogen putten en die ons aanzetten om volhardend te blijven bidden. Dat we enthousiast verrast mogen worden door wat God doet! Hij is bij machte om, door ons heen, zoveel meer te doen dan wij bidden of beseffen.

Een Bijbelgedeelte popt op in mijn gedachten: Want Hij is onze vrede, die met Zijn dood de twee werelden één heeft gemaakt, de muur van vijandschap heeft afgebroken. Vanuit Jezus groeit het hele gebouw steen voor steen uit tot een tempel die gewijd is aan hem, de Heer. In wie ook u samen opgebouwd wordt tot een plaats waar God woont door Zijn Geest (Efeze 2: 14, 21-22.)

Hoe wonderlijk mooi!

Emmy Boor-Oussoren - Veldleiding NEM