Omzien naar het verlorene in Jordanië
Blogs veldwerkers
Omzien naar het verlorene in Jordanië
Families leren omgaan met hun gehandicapte zoon of dochter is het hoofddoel van de organisatie waar we dienen in Jordanië. Gezinnen worden één keer per maand uitgenodigd op het centrum en ze worden ook ongeveer één keer per maand thuis bezocht. Soms wordt er uren gereden om één of twee gezinnen op te zoeken. Daarnaast wordt er altijd, op verschillende manieren iets gedeeld uit het Woord van God. Soms door middel van het kerstverhaal uitbeelden, soms door gebed en soms door uit te leggen waarom je zoveel liefde laat zien, zelfs aan gehandicapten.
Wij (Ailje & Henriette (op de foto), Marco en later ook Maryam) mogen voor ruim een maand helpen bij dit project. Ailje houdt zich vooral bezig met de ontelbare klusjes die er te doen zijn op het centrum waar, zoveel het kan, ondersteund door Marco. En dat alles met prima gereedschap, maar nooit het juiste en met weinig materiaal. Ofwel met veel creativiteit en vindingrijkheid. Henriette helpt de dames van het centrum met alles wat er maar gedaan moet worden; van schoonmaken tot koekjes bakken en kerstballen vouwen.
Maar wat ons het meest zal bij blijven zijn toch wel alle ontvangsten op het centrum en de huisbezoeken. Zo stopt Henriette kinderen in bad, omdat ze thuis geen warm water hebben. Het is behoorlijk koud op de meeste plaatsen in Jordanië op dit moment! Maar na flink poetsen zijn ze nog steeds niet schoon. Gelukkig ruiken ze weer wat frisser en zijn de kleren ook maar gelijk gewassen. En probeert Marco een activiteit te vinden voor een overactieve beperkte jongen waar hij langer dan 1 minuut mee bezig kan zijn. Gevonden. Het is muziek. Vooral met een flinke beat ondersteund door trommel of klappen.
En dan de huisbezoeken. We willen jullie graag een indruk geven, maar het zal niet in de buurt komen van de soms schrijnende werkelijkheid. De liefde die we soms zien bij sommige families met daarnaast de schaamte bij anderen. De welgesteldheid van sommige bedoeïenen naast de verschrikkelijke armoede aan de andere kant. Gedwongen huwelijken, meerdere vrouwen in een huwelijk, vader gevangen door dealen van drugs maar ook broers die alles opofferen om voor hun gehandicapte broer te zorgen.
De overeenkomst zit hem in de verlegenheid hoe om te gaan met iemand met een handicap, zeker een verstandelijke handicap. Er zijn geen zorginstanties zoals in Nederland. Velen worden verstoten of opgesloten binnenshuis, soms zelfs aan kettingen en tussen de dieren. Het schrille contrast tussen een liefdevolle behandeling of behandeld worden als een beest, zal ons altijd bijblijven. Wat kunnen we doen? Bidden en het Woord delen. En dat hebben we gedaan, samen met de medewerkers en vrijwilligers van het centrum. Gewoon met en bij de gezinnen zijn in het besef dat alleen Hij verlossing en verandering kan brengen.




.png)


