Het coronavirus met alle gevolgen van dien

Teleurstellingen

Deze woorden hoor ik sinds een paar weken elke dag wel een paar keer voorbijkomen. Niet alleen ik, maar met mij de hele wereld zo’n beetje denk ik. Het begon als iets waarvan naar mijn idee niemand echt wist wat de impact precies zou worden, en nog steeds is niet helemaal duidelijk hoe het verder gaat lopen. Voor mij betekende het coronavirus in eerste instantie vooral veel teleurstellingen. Mijn ouders, broer en twee zussen zouden mij van 11 tot 18 maart komen opzoeken. We keken er allemaal erg naar uit om elkaar weer te kunnen zien na 6,5 maand. Ik kon niet wachten ze te laten zien waar ik dit jaar leef, de mensen die ik hier heb ontmoet, en de prachtige bezienswaardigheden die dit land te bieden heeft. Vlak voor ze zouden komen moest alles afgezegd worden. Het vliegtuig zou wel gaan, maar mijn familie zou het land niet ingelaten worden. Zo balen! Ook zijn de 3 geplande Poerimfeestjes afgezegd, waaronder één die we met de cliënten van Aleh zouden vieren. Hiervoor hebben de Benot Sherut (Joodse meisjes die vervangende dienstplicht doen) maanden aan kostuums voor iedereen gewerkt. Wat ook erg jammer was, is dat een aantal van de vrijwilligers sneller dan gepland terug naar huis moesten, waarvan ik met een aantal goed bevriend was geraakt.

In quarantaine

Ondanks dit alles zijn we met ons groepje overgebleven vrijwilligers verder aan de slag gegaan bij Aleh. Ik ben samen met een andere vrijwilliger gevraagd in een meidenhuis te werken aangezien ze daar geen vrijwilliger meer hadden. Ik moest even wennen aan de voor mij nieuwe cliënten, maar kon al gauw mijn draai vinden. Echter, na een paar dagen daar te hebben gewerkt kreeg ik bericht dat er een collega positief is getest op corona. Zij werkte in huis 11 en 12, en ik werkte in huis 11. Ik moest samen met de andere vrijwilliger in quarantaine, en ben vandaag op dag 7.

Het liep dus allemaal anders dan alle plannen die gemaakt waren en zo is mijn verhaal er maar één van velen. Wat mij persoonlijk opvalt is dat ik mee kan bewegen op de tijd die er nu is en dat ik, ondanks dat ik het allemaal erg balen vind, geen stress ervaar. Ik geloof dat God mij deze rust geeft en dat ik deze tijd mag gebruiken om na te denken over toekomstplannen. Wat vind ik waardevol in het leven? En er is tijd om de gitaar er wat vaker bij te pakken. Wat ook meewerkt, is dat ik hier buiten een fijn plekje onder een boompje in het nepgras heb, met een temperatuur van rond de 27 graden.

Delen van Gods liefde

Ik hoop dat dit virus snel voorbij is en dat het leed dat het met zich meebrengt klein mag zijn. Binnen Aleh zijn de cliënten negatief getest op corona wat een grote opluchting is en ook ik heb nog geen symptomen van het virus. Ik mis Aleh en wil graag weer aan het werk na mijn quarantaine, zodat ik weer kan delen van Gods liefde.

Note: Heleen is tijdens haar quarantaine gezond gebleven en is inmiddels weer aan het werk.