Ga je even mee naar Bethlehem?

In de adventsperiode waarin we toeleven naar de komst van Jezus, reizen we op zondagochtend met een BaanBreker naar Bethlehem. Vanuit Jeruzalem is het maar 8,57 km. In gedachten ga ik langs de voor mij bekende Bijbelse personen die hier hebben gewoond. Rachel, de geliefde vrouw van Jacob, die kort na de geboorte van haar zoon Benjamin hier langs de weg is begraven . Naomi ontving nieuwe hoop toen haar schoondochter Ruth, de losser Boaz ontmoette. Obed, de opa van David werd er geboren. De herdersjongen die hier werd gezalfd als koning. Zijn familie had niet gedacht dat deze jongste telg van het gezin een man naar Gods hart zou worden genoemd. De profeet Micha kondigt het aan: in de velden van Efrata zal het gaan gebeuren. In het begin van het Nieuwe Testament was het een uithoek van het grote Romeinse Rijk. De machten die regeerden rekenden zich rijk over de ruggen van de mensen. Ze hielden geen rekening met de macht van de God van Israël die ingreep in de tijd…

God met ons

We rijden door het checkpoint het stoffige stadje binnen. De meeste inwoners zijn geen christen meer. Vandaag zijn we te gast bij de Arabische gemeente Immanuel. De gemeenteleden voelen zich bemoedigd dat wij hun afgesloten wereld instappen. In de lofprijs spat het vertrouwen in God, onze Vader, eraf! Immanuel: God met ons, daar getuigen deze lieve broeders en zusters van. Het leven is intens zwaar en toch houden ze hun hoop op Jezus Christus. Het geloof van Maria is een voorbeeld voor hen. Om zonder veel te vragen zich zelf over te geven aan God. Jezus is geboren. Midden in onze duisternis gekomen om met ons te zijn. Dat vieren we met Kerst en ik ervaar dat hier, anno 2024, heel letterlijk om mij heen.

Klein poortje

We wandelen naar de geboortekerk waar we stil worden gezet bij een café met kerststal en vrolijke jingle bell liedjes op de achtergrond. Het plein en de kerk zijn pijnlijk leeg vanwege de strijd en het gebrek aan geloof in Bethlehem. We naderen de kerk die bekend staat om het feit dat Christus daar geboren is. Wat opvalt is het kleine poortje als deuropening. Iedereen die naar binnen wil zal zich nederig moeten buigen. Bij het naar buiten gaan stoot ik mij hoofd en later peins ik daar nog even verder over…

Buigen

Iedere keer kom ik, wanneer ik de ingrijpende gevolgen zie van de strijd die gaande is bij de vraag: “In hoeverre willen we ons buigen voor de Heer, de God van Israël?” We willen allemaal voor ons eigen gelijk gaan en de strijd kent eigenlijk alleen maar verliezen. Er is aan alle kanten zoveel nood die ons hart en leven zwaar maakt.

Mogen wij in het nieuwe jaar meer en meer Jezus als DE vredevorst erkennen! Die voor ons bid om eenheid opdat in ons de grootheid van God zichtbaar wordt. Dat lijkt mij een mooie uitdaging om in het nieuwe jaar opnieuw biddend en dienend mee aan de slag te gaan.

Gezegende kerstdagen en een Vredevol 2025,

Emmy Boor